Gatsonides leidde een bijzonder leven als uitvinder, autocoureur en revolutionair. Na de Tweede Wereldoorlog richtte hij zijn eigen automerk op, genaamd Gatso. Hij maakte reclame door zelf in zijn auto te racen en werd een succesvolle coureur. Dit ging allemaal zo goed dat hij mee kon doen aan de eerste Grand Prix van Nederland. Wel moest hij Jan Flinterman laten racen omdat hij zelf ziek werd.

Toen Gatso in 1950 failliet ging, begon hij voor Ford te rijden, waar hij veel onderdelen van had gebruikt. Zijn hoogtepunt kwam in 1953 toen hij de Rallye de Monte Carlo won in een Ford Zephyr, dankzij speciale sneeuwbanden die hij zelf had ontwikkeld.

De flitspaal, waar Gatsonides per ongeluk aan bijdroeg, ontstond uit zijn frustratie over de onnauwkeurige tijdmeting tijdens rally's. Hij bedacht een systeem met rubberen draden op de weg, dat de tijd nauwkeurig kon meten. Dit systeem, de 'Gatsometer', werd uiteindelijk aangepast voor gebruik door de politie.

In 1958 verkocht Gatsonides zijn rubberen draden aan de politie van Zandvoort, die ze gebruikten om flitsfoto's te maken. Dit leidde in 1966 tot de eerste flitspaal van Nederland, in Delft. Gatsonides blies zijn bedrijf nieuw leven in als flitspaalfabrikant, en al snel kwamen er bestellingen uit de hele wereld binnen. Ironisch genoeg werd Gatsonides zelf meerdere keren geflitst door zijn eigen uitvinding.

Hoewel Gatsonides in 1998 overleed, bestaat zijn bedrijf nog steeds als de Sensys Gatso Group, geleid door zijn kleinzoon Niki. Het familiebedrijf heeft een diepe passie voor veilig verkeer en blijft flitspalen bouwen, waarmee ze zijn nalatenschap levend houden.